Bu nasıl bir zaman, bu nasıl dünya,
Herkes yanardöner er belli değil…
Köyümde kentimde kalmadı hayâ,
Her şey ortalarda sır belli değil…
Ehl-i Saliplerin yürür izinde,
Doğruluktan eser yoktur, sözünde,
Haram çiçek açar her gün yüzünde,
Divana durduğu yer belli değil….
Devran döndü, dünya artık değişti,
Kurt kuzuya, çakal kurda karıştı,
İmanlı, imansız şerde yarıştı,
Kim âşık, kim maşuk, yâr belli değil…
Dört bir yana fitne saçılır oldu,
İslâm’ın özünden kaçılır oldu,
Besmelesiz şirket açılır oldu,
Herkes cambaz olmuş, kâr belli değil…
Akbabalar, yarasalar sözleşti,
Değer bildiklerim bir bir yozlaştı,
Baharım kış oldu, yazım güzleşti,
Gülşende güllerle hâr belli değil…
Ozan Raif, kaygılarım artıyor,
Nimet bilmez, ekmeğe yem katıyor,
Samimiyet bitmiş, ahlâk batıyor,
Kim doğru, kim eğri, kir belli değil..
10.04.2015-İzmir
Raif ÖZTÜRK
ÖLÜRSÜN
Eskitmiş yüreğini gerilerde kalanlar
Bir kaset gibi başa sarıyorsan ölürsün
Etrafında dostların sandığın o yılanlar
Senden seni istiyor veriyorsan ölürsün
Değer soğuk bir ateş güven kağıttan bir taş
Kurtsan kurtluğunu bil itsen itlerle dolaş
Bu dünyanın kanunu hep böyledir arkadaş
Yolda yoldaşlarını vuruyorsan ölürsün
Maziyi kurcalayıp umut arama çıkmaz!
Çamur siner özüne ırmaklar berrak akmaz
Okyanusa düşersin yüzüne kimse bakmaz
Boş hayale kendini yoruyorsan ölürsün
Ölürsün hakikati bilmekten bi-habersen
Ölürsün ve donarsın öyle çekip gidersen
Alimi cihan olsan sırrı kemale ersen
Ölürsün aziz yoldaş kırıyorsan ölürsün
Sen ölüm gecesinde sıcaklığı aradın
Belki yeni bir aşka uçmak idi muradın
Ne bir vefa gösterdin ne bir işe yaradın
Beni böyle çaresiz görüyorsan ölürsün!!!
-Yağız OZAN-
