U T A N S I N
Yetiştirdiysen oğlunu kızını,
Görmediysen kışdan sonra yazını,
Çoğu bıraktın, yediysen azını,
Bitmişse kısmetin, ömür utansın,
**
Çiçeğe konmayan arı soysuzdur,
Ğülü koklamayan güzel huysuzdur,
Güldür, kimi boylu kimi boysuzdur,
Kir üstüne akmayan su utansın,
**
Unut tohumu çıkmazsa topraktan,
Meyvesiz ağaç kurumuş yapraktan,
Ümidin yoksa harmandaki saptan,
Ümit bağladığın toprak utansın,
**
Kurtaracak iken tam seni ipten,
Suçluyla suçsuz ayrılırken dipten,
Yalanı aydınlatacakken hepten,
Mürekkebi biten kalem utansın,
**
Aç insan eğer çalmışsa simidi,
Bilki çevresinden kesmiş ümidi,
Görüpde susuyorsa kurnaz kedi,
Gerçeği yazmayan katip utansın,
**
Fetva verip içiyorsa şarabı,
Nifak sokar verirse ızdırabı,
Hak için ayırırsa Türk’ü Arab’ı,
Haram bilmeyen imam utansın,
**
Payına düşene razı olmayan,
Yardımı küçümseyipte almayan,
Elindekinin değerini bilmeyen,
Yoksulum diyorsa, yoksul utansın,
**
Utanmayı unutanlar, utanmaz,
Yalancı yalan söylemeye kanmaz,
Dogruyu bilen yalana inanmaz,
Gerçekleri görmeyen göz utansın,
**
Yüzüne dost görünüpte satarsa,
Sen yokken senin arkandan atarsa,
Sırlarını bülbül gibi öterse,
Yalandan kızarmayan yüz utansın,
**
Kadına kıza dikerse gözünü,
Terbiyesizce söylerse sözünü,
Belli etmezse, saklarsa özünü,
Haramı bilmeyen insan utansın,
**
Ekmek verip, zorlarsa yolsuzluğa,
Terbiyesi uygunsa soysuzluğa,
Zorluyorsa seni sorumsuzluğa,
Zalim önünde çöken diz utansın.
**
ŞAİR EBUZER ÖZKAN
