Emirdağlı Kubat
Türk Halk Müziği'nin en önemli temsilcilerinden biri haline gelen Emirdağlı Kubat Posta Gazetesi'ne önemli açıklamalarda bulundu. Her pazar Tv8'de yaptığı 'İnce İnce' programıyla da gündemde olan Kubat, "Bugün Avrupa'daki gençlere, 'Burada kriz var, Türkiye'ye dönün' diyorum cesaret edemiyorlar" ifadelerinin yanı sıra birçok konuya değindi. İşte o röportaj: Belçika'da başlayan hayatından girdik sohbete. Küçük yaşta babasının kahvesinde almış eline mikrofonu. Pazar günleri kilise korosunda ilahiler okumuş, akşamları Kur'an kursuna gitmiş. İşte tüm bu birikim onu farklı bir türkücü yapmış. Kubat'ın yakında türkücü olduğunu unutacağız.
Yeni albümü için hazırladığı şarkıları dinledim. Gitar eşliğinde romantik şarkılar söylüyor. Bambaşka bir Kubat geliyor, onu tanımakta zorlanacaksınız...
Belçika'da dünyaya gelmişsiniz. Neden Belçika'ya gitmişsiniz?
Babam, 'Gurbet Treni'ne binerek Avrupa'ya giden ilk Türklerden. 1962'de Avrupa'ya gidip, iyi şartlarda çalışmak gençler arasında trendmiş. Babam da yeni evlenmiş. 6 ay Belçika-Anvers'te işçi olarak çalışıp para biriktirecekmiş. Bugün Avrupa'daki gençlere, "Burada kriz var, Türkiye'ye dönün" diyorum cesaret edemiyorlar. Babamlarınki büyük cesaret!
Aslen nerelisiniz?
Afyonkarahisar, Emirdağ, Karacalar Köyü'ndeniz. Zaten Belçika'da 150 bin Türk varsa yarısı Emirdağlı'dır. Emmi, dayı derken tüm eşraf oraya gitmiş. Gidenler o kadar dürüstmüş ki, çalıştıkları işlerde çok sevilmişler. Babama çalıştığı fabrikanın anahtarını vermişler. Ee babam da sorumluluk alınca dönememiş. Annem de bir yıl sonra yanına gitmiş. Zamanla şef olmuş, ekonomik ve sosyal şartlar iyileşmiş. Temelli orada kalmışlar. Abim ve ablamlardan sonra son çocuk olarak ben dünyaya gelmişim.
Avrupa'da yaşayan bir genç nasıl Türk halk müziğine ilgi duyar?
Genlerde var. Amcam bugün ozanlık geleneğini sürdüren, ülkemizi yurtdışında temsil eden Aşık Yoksul Derviş (Şemsettin Kubat). Afyon'a sağ iken heykelini diktiler, o kadar değer veriyorlar. Babam da 13 yaşında eline sazı almış. Dedem ona "Çalgıcı mı olacaksın?" deyince içinde ukde kalmış. Evde saz çalardı. Ben ona özenirdim. Sazına dokunmam yasaktı. 5. doğum günümde bana cura (sazın küçüğü) hediye etti. Yasaklar bazen iyi oluyor; bir haftada çalmayı öğrendim.
Sahneye erken çıktınız öyleyse?
Sormayın, 8 yaşında mikrofonu elime aldım. Ben doğmadan babam Anvers'in ilk Türk kahve-restoranını açmış. Hafta sonu program yapılırdı. Ben de Türkçe parçalar söylerdim. Adım Ramazan Kubat. 'Küçük Kubat' diye seslenirlerdi. O kadar tatlıydım ki, kavanoza koy da büyümesin derlerdi. 9 yaşında solfej dersleri almaya başladım. Okulum çok iyiydi. Konservatuara sınavsız giriliyordu. İki sene sonra enstrümanımı gitar olarak seçip müzik hayatıma başladım. 11 yaşımda bir yabancı grup kurduk. Festivallere katılıyor, her tür müziği söylüyordum.
Belçika'da yabancı öğrenci olarak ilgi çekiyor muydunuz? Çekmez olur muyum?
Okuduğum kolej Katolik okuluydu. Müzik öğretmenim özel yetenek olduğumu fark etti. Pazar günleri kilise korosunda yer alıp alamayacağımı sordu. Hemen babama söyledim. Babam "Tabii oğlum orası da Allah'ın evi. Katıl, hatta Müslüman çocuğu olarak örnek ol" dedi. Pazar sabahları Hıristiyan ilahileri okuyorduk. Akşamları da Ali Dayı'nın verdiği Kur'an kursuna giderdim.
Belçika ve Türkiye arasındaki hayatınız nasıl geçti?
Yaz aylarında 6 kişi arabaya biner memleketimize gelirdik. Uçak çok pahalıydı. Bavulumuza şampuan, çikolata doldururduk. Türkiye'de o yıllarda fazla alternatif yoktu. Şimdi Türkiye çok ileride. Tipik gurbetçi tatiliydi anlayacağınız. İki hafta köye gider, sonrasında da gençler olarak deniz tatiline çıkardık. Kuşadası, Pamukkale, Antalya gezerdik. İşin enteresanı 1995'e kadar İstanbul'u görmedim bile.
Ne sebeple İstanbul'a geldiniz?
İstanbul'a gezmeye geldim. O dönem demo yapmak istiyordum. İstanbul'a ilk görüşte aşık olunca kalmaya karar verdim. Prodüktör Cihan Sezer'le ve şefim İsmail Derker'le tanıştım. Ve ilk albümümü yaptık.
İnsanlar sizi neden bu kadar sevdi?
Özellikle Türk Halk Müziği'nden uzaklaşmış gençler... İlk albümümü çıkardığımda 15-20 yaşındaki gençler halk müziği adına kopukluk yaşamıştı. Özellikle kentte yaşıyan gençlere alternatif bir müzik yaptım. Bu kopukluğu, boşluğu doldurdum. Sonuçta ben de gencim. Türk Halk Müziği, Barış Manço, Edip Akbayram, Cem Karaca'yla büyüdüm. Hem kilise müziği hayatımdaydı hem de James Brown gibi yabancı yorumcular. Klasik müzikle aram iyiydi. Aşık Mahsuni Şerif'ten etkilendim. Nasıl Cem Karaca, Barış Manço Anadolu müziğini çok sesli yapmışsa, ben de klasikle, Anadolu ezgilerini buluşturdum.
Belçikalı olmanın ve Türk olmanın ne gibi özelliklerini taşıyorsunuz?
Avrupa'da doğmuş bir Türk olarak ozanlık geleneğinden geldiğim için çok şanslıyım. Karakterime bu yansımış. Belçika'da yetiştiğim için çok kuralcıyım. Bu tarafım insanları trafikte tedirgin edebiliyor. Yayalara yol verince şaşırıyorlar. Laf atacağımı sanıyorlar. Avrupa'nın da kuralcılığını sevmiyorum. 9 yaşında her gün alışveriş yaptığımız fırından ekmek alacaktım. Fırının kapanmasına bir saniye geciktim. Fırıncı 'kapalı' levhasını çevirdi. Beni tanımasına rağmen ekmek vermedi. Bu mu insanlık? Bazı kurallar güzel ama Avrupa'nın insani kuralları hiç hoşuma gitmiyor.
"Sağlığıma çok dikkat ediyorum"
Beyazıt Öztürk sıkı dostunuz. Program fikri nereden çıktı? Ondan ilham mı aldınız? Dostunuzdan tüyo alır mısınız?
Yook. Çok tüyo vermek istiyorsa programıma gelir! Şaka bir yana, Beyazıt iyi bir programcı. Ben performans yapıyorum; sunucu ya da programcı olarak düşünülmemeliyim. TRT'de bir yıl 'Anadolu'nun Sesi' programını yaptım. Tv8'de de 'İnce İnce' programıyla işin zirvesini yapıyorum. Sanatçı dostlarım bizim programımızda kendilerini ifade edebileceklerini çok iyi biliyorlar; katılmaktan çekinmiyorlar. Her hafta programda ustalar bölümü yapıyoruz. Aysel Gürel'i ölüm yıldönümünde andık. Barış Manço'yu da aynı şekilde. Ustaları yad edip şarkılarını söylüyoruz. Pazar günü yayın olduğu için enerjiyi de yüksek tutuyoruz.Emirdağ.gen.tr
