Umut..
Yakın bir dostum aradı..
Seçimlerden önce kendisini ziyaret eden siyasilere “Oğlan üniversiteyi bitirdi askerliğini de yaptı. Evericez ama işi yok diye kız vermiyorlar. Memur sınavlarına giriyor, yazılı da kazanıyor mülakatta eleniyor.. Kekeme değil, akıllı olmasa yazılılardan 90 puanın üstünde not almaz, iki yıldır mülakata giriyor, eleniyor.. Bir yardımınız olur mu?..”
Siyasiler söz vermiş; “Seçim bitsin, yemin töreninden sonra hemen bir yere yerleştiririz.. Sizin çocuğunuz bizim de çocuğumuz demektir..”demişler..
“Aman çok sevindim.. Milletvekillerimiz hakikaten vefalı..”.
Sözümü kesti “Yok yaa.. Bir aydır o siyasileri arıyorum ama hep toplantıda olduğunu söylüyorlar.. Ne bitmez toplantıysa!.”
Dedim ki; “Sabır.. Sabır her şeyin ilacıdır.. İki sene beklemişsin, iki sene sonra erken seçim olur diyorlar.. O siyasiler sana tekrar gelecek.. Sende, oğlanı işe koymadan size oy vermem, de..”
Gülüştük, karşılıklı..
Umut ver.. Sonra?
Bir hikaye geldi aklıma, anlatayım;
Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan muhafıza sordu; “Üşümüyor musun?”
Muhafız “Ben alışığım Kralım” dedi.
Kral, “Olsun sana sıcak elbise getirmelerini emredeceğim” dedi ve gitti.
Ancak bir süre sonra içeri girdiğinde emri vermeyi unuttu..
Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler ama duvara bi şeyler karalanmıştı, şöyle yazılıydı;
“Kralım Soğuğa alışkındım fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü.”
**
Bu yüzden türlü vaatlerle insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeye çalışmayın..
Çünkü insan, bekletildikçe vaat veren kişi hakkında telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.
Önce umudu ölür..
Ardından sevgl-saygı ölür, dostluk ölür, muhabbet ölür..
İnsan bir değerdir..
Siz siz olun kimsenin umudunu çalmayın..
